Ben je een lul als je in een Tesla rijdt?

doe mee met deze neutrale peiling ik vind van wel

Er zijn meerdere fabrikanten die elektrische auto’s aanbieden, en de meeste zijn kleiner en zuiniger en heel erg veel goedkoper. Als je duurzaam wilt rijden, zou je een minder buitenproportioneel grote auto kunnen overwegen. Ben je een lul als je überhaupt autorijdt? Misschien wel. Kan het ook anders? Voor heel veel mensen eigenlijk niet. Zelf ben ik natuurlijk ook een lul (maar wel een lul zonder Tesla).

Bovendien heb je met een Tesla een auto die persoonlijke gegevens verzamelt en die gegevens misschien wel deelt met derden. Maar dat is lang niet het ergste. De productieketen bij Tesla, woeiii. Veel meer ongevallen dan gemiddeld in de auto-industrie, onder andere door de extreem lange shifts. Melding maken wordt ontmoedigd en Tesla verzet zich actief tegen vakbonden.

In 2021 werd Tesla al aangeklaagd voor structureel racisme op de werkvloer, iets wat al langer bekend was (lees bijvoorbeeld: Menial Tasks, Slurs and Swastika’s: Many Black Workers at Tesla Say They Faced Racism). De arbeidsomstandigheden in de fabrieken zijn dus bar en boos, maar het winnen van lithium voor de batterij gaat nog flink wat levels omhoog op de miserabelladder.
Lokale waterbronnen worden uitgeput, inheemse gemeenschappen worden gebruikt en uitgekleed, hele ecosystemen worden vernietigd en uiteraard worden de arbeiders totaal ondermaats gecompenseerd.

Sommige arbeiders zijn wellicht: kinderen.

Want als Tesla aangeeft “stappen te ondernemen om ethische aankoop te bevorderen” en tegelijk toegeeft dat de toeleveringsketens complex zijn en dat de oorsprong van grondstoffen moeilijk te traceren is en bovendien weigert openheid en specifieke details te geven dan is het een pijnlijk simpele rekensom van het kaliber één plus één.

En die bulkladingen lithium moeten ook nog vanuit China of Australië of Zuid-Amerika verscheept worden naar Amerika, niemand weet dus precies waar het allemaal vandaan komt — hoe kán dat, hoe is het mogelijk dat de kleine ondernemer iedere drie maanden al zijn bonnetjes voor werkmateriaal en onkosten tot op de laatste euro moet verantwoorden en dat een bedrijf als Tesla schaamteloos schimmig mag zijn over hoe en waar zoiets ontwrichtends als lithium precies gewonnen wordt?

Mede mogelijk gemaakt door: systeemfalen en een schizofrene wereld (een wereld waarin op dit moment bijna één miljoen kinderen in Gaza de hongerdood sterven terwijl Trump met een monstertruck van McDonalds Saudie-Arabië binnen dendert).

Weet je wat grappig is? Lithium wordt ook voorgeschreven als medicijn bij bipolaire stoornissen. Geef de wereld alstublieft wat van haar eigen medicijn.
Om Kurt Cobain te citeren: I’m so happy because todaaaay / I’ve found my friends / They’re in my head /Lithiiiuuuuuuuuuuuuuuuuum

En dan worden die bulkladingen lithium dus van god weet waar naar Amerika verscheept, om van daaruit opnieuw de hele wereld over te zwermen. Oh! Er zit trouwens ook nog steeds kobalt in Tesla’s. In die vadsige Model S bijvoorbeeld. Kobalt uit Congo. Kleine samenvatting: nóg veel erger dan lithium. In iedere Model S zit gemiddeld ruim 10 kilo kobalt. Ook een pijnlijke rekensom: 10 kilo aan moderne slavernij, kinderarbeid, giftige stoffen en ecologische rampspoed.
Lekker gewerkt mensen.

Opperlul

En dan schuif je met het kopen van een Tesla ook nog geld en dus macht toe aan een empathieloos polariserend persoon, iemand die extreem-rechtse complottheorieën en desinformatie het grootst mogelijke podium geeft en heel erg veel belangrijke knoppen beheert, afschermt en aandraait.

In 2018 werd zijn fabriek al aangeklaagd wegens slechte werkomstandigheden (lees bijvoorbeeld de verklaringen van medewerkers: 70-hour weeks and WTF-mails: 42 Tesla-Employees Describe Life Under Elon Musk). Die berichten gaan ongeveer gelijk op met de verkruimeling van Elon M. als visionair en de heropbouw vanuit die kruimels tot een onvoorspelbare, haatdragende koekbal met angstwekkend veel macht.
Het enige leuke aan Musk is misschien dat hij ooit met Grimes was, maar we hadden het waarschijnlijk al veel langer kunnen weten.

Lang Tesla-verhaal, ik kom erop omdat na veertien weken eindelijk de steigers voor mijn huis zijn ontmanteld, de steigers met ondoorzichtig steigerdoek, dus na veertien weken (VEERTIEN WEKEN) is er weer licht in huis, misschien ben ik daarom wel zo boos, vanwege veertien weken vitamine D-tekort.

Na veertien wéken is er nu eindelijk weer uitzicht dat níét mannen met bouwradio’s is, geen mannen met betonboren, geen mannen met mannenstemmen en mannentaal, wat is mannentaal? Mannentaal bestaat natuurlijk niet, maar betonboormannentaal wel. Steigerbouwertaal ook. Kozijnschildertaal. Hun taal is: hard, zowel in onderwerp als volume. En dan houden ze ook nog van dezelfde radiostations op datzelfde volume.

Na veertien weken is er dus eindelijk weer stilte en uitzicht en het eerste wat ik zie is: de dikke Tesla die altijd in het ‘gewone’ parkeervak parkeert terwijl er de afgelopen twee jaar speciaal voor hem ZES elektrisch rijden-parkeervakken in de straat zijn aangebracht, zes parkeervakken die sindsdien verboden terrein zijn voor ons pauperrijders.

Ik vermoed dat die grote auto met z’n kleine geweten altijd liever in ons pauperparkeervak gaat staan omdat je daar zo hupsakee vooruit in kunt rijden en je dan met je net iets te grote Tesla-achterkantje niet meer moeilijk hoeft te doen met inparkeren maar ook omdat hij dan in feite nóg meer ruimte in kan nemen door een dubbele parkeerplek te confiskeren.
Ik vermoed dat Tesla-rijders allemaal zo middelvingerig ruimte-innemend zijn, want op een aanzienlijk deel van de pauperparkeerplekken die al zo schaars zijn in de stad staan steevast veel te grote Tesla’s terwijl de parkeerplekken die speciaal voor die Tesla’s worden vrijgehouden vaker wel dan niet leegstaan en daardoor moet Jan Schraal met z’n Fiat Panda na een lange dag werken eerst nog zeven rondjes om het blok rijden om een plekje te vinden.

Wat een lullen.

Ik zou bijna een stapel bumperstickers laten drukken met daarop de tekst ‘Model SS’ voor alle Model S-Tesla’s die in de verkeerde vakken parkeren en als er dan nog stickers over zijn ook voor alle andere Tesla’s, of ze nou netjes parkeren of niet, en de kans dat er nog stickers over zullen zijn is aanzienlijk want als je bij de online stickerwinkel bestelt is een bulkdeal van 500 stickers het goedkoopst zie ik nu.

In ieder geval. Uitzicht! Fantastisch concept. Gisteren keek ik een van de eerste afleveringen van Black Mirror nog eens terug, Fifteen Million Merits, en ik vond die aflevering nogal slecht en deprimerend en pas tegen het einde bedacht ik dat dat misschien kwam omdat er in de hele aflevering geen streepje uitzicht te zien is, geen flardje buitenlucht. Zelfs op tv is dat niet te doen.

De bomen hebben in die veertien uitzichtloze weken allemaal blaadjes gekregen en die blaadjes zijn nu op hun allerallergroenst! Komt ook door de blauwe lucht. Keffende hondjes en joggende meisjes. De vrachtschepen en de plezierjachten en de boodschappenautootjes op die vrachtschepen en vooral ook de bloemetjes in de vensterbank van de kajuit van die vrachtschepen, altijd rode bloemetjes.

De Magnifique I, de Magnifique II en de Magnifique III die meermaals voorbijvaren, met zo te zien een steeds weer wisselende samenstelling rondvaarders met hun onder een afdakje gestalde fietsen.

Magnifique I, Magnifique II, Magnifique III

De meeuwen die zich krijsend van de dakrand laten vallen, de meeuwen die op eettafelhoogte voorbij zweven, omekot wat heb ik al die vogels gemist en heel misschien zelfs die inparkerende Tesla. De klok naast de tramhalte, de stoeltjes voor de koffiekiosk, de brugwachter met zijn gigantische draaisleutel. Hoe mijn buurman van 98 bijna iedere dag heel zorgvuldig de auto waarin hij tot zijn grote spijt voorlopig niet meer mag rijden vanwege een gebroken heup wast (met een afwasteiltje en een nat doekje en een droog doekje) en de typische manier waarop de veel jongere buurman van 85 zijn broek altijd ophijst als hij boodschappen gaat doen, zo met zijn hoofd naar voren en zijn rug gebocheld en dan een klein hupsje, zijn broek die iedere week losser lijkt te zitten en dat hij iedere keer wanneer we hem op de trap tegenkomen tegen mijn dochter zegt: jahaaa, ik ben wel táchtig jaar ouder dan jij hè! Ben jij ook fan van Ajax?

Mama, waarom vraagt de buurman altijd of ik ook een vent van Ajax ben?

Oké ik ben weer bijna vrolijk, hier nog een paar lullenauto’s plus de auto van Tineke:

ja